ایستگاه

قطار زمان خستگی ناپذیره . بدون هیچ ایستگاهی برای توقف . برای رسیدن برنامه می ریزیم اما روز رسیدن کوتاهه . آینده خیلی زود تبدیل میشه به گذشته و امیدهای به ثمر نرسیده با ابر فراموشی در دلمون پنهان میشه . باز امیدی تازه و شروع یک مسیر تازه . همگام با گذر زمان و با رنج ، مسیر رو به پیش می ریم . 

صبر کن رضا 

بازیچه زمان نباش 

زندگی مثل هوا اطراف توست 

همین جا بمون 

زمان حال

چشم ها تو بازکن 

میبینی 

بابا ، مامان ، خانواده ، شغل ، خونه ، دانشگاه و ....

بیرون داره بارون میاد 

می تونی بری قدم بزنی ، می تونی بری کافه ، می تونی کتاب بخونی ، می تونی امشب با داداش فوتبال ببینی ، می تونی لبخند بزنی 

فقط منتظر نباش

برای کسی که بیاد ، برای چیزی که بخری  ، برای پول ، برای آینده ای که دلت رو به اون خوش کردی 

نه

همین جا بمون رضا، زمان بی رحمه

پی نوشت : خیام اینو خیلی خوب می دونه