درباره من
بهترین ویژگی من ادامه دادنه
بدترین ویژگی من ادامه دادنه
خوب یا بد بسته به شرایطه
چارش هم آگاهیه
بهاش هم سنگین
ادامه...
ایستگاه
قطار زمان خستگی ناپذیره . بدون هیچ ایستگاهی برای توقف . برای رسیدن برنامه می ریزیم اما روز رسیدن کوتاهه . آینده خیلی زود تبدیل میشه به گذشته و امیدهای به ثمر نرسیده با ابر فراموشی در دلمون پنهان میشه . باز امیدی تازه و شروع یک مسیر تازه . همگام با گذر زمان و با رنج ، مسیر رو به پیش می ریم .
صبر کن رضا
بازیچه زمان نباش
زندگی مثل هوا اطراف توست
همین جا بمون
زمان حال
چشم ها تو بازکن
میبینی
بابا ، مامان ، خانواده ، شغل ، خونه ، دانشگاه و ....
بیرون داره بارون میاد
می تونی بری قدم بزنی ، می تونی بری کافه ، می تونی کتاب بخونی ، می تونی امشب با داداش فوتبال ببینی ، می تونی لبخند بزنی
فقط منتظر نباش
برای کسی که بیاد ، برای چیزی که بخری ، برای پول ، برای آینده ای که دلت رو به اون خوش کردی
نه
همین جا بمون رضا، زمان بی رحمه
پی نوشت : خیام اینو خیلی خوب می دونه
بازتاب دنیای درون یا چیدمان داستان زندگی از دنیای پنهان
می گن زندگی ما بازتاب دنیای درون ماست . کیفیت زندگیمون بسته به کیفیت اندیشه هامونه . وقتی حال درونمون خوب نیست این حال بد در دنیای بیرون نمایان میشه . دلیل ثروت بعضی ها ذهن ثروتمندشونه همونطور که دلیل فقر بعضی ها ذهن فقیرشونه .
ما توی زندگی برای خودمون زندان ساختیم ، زندان درون ذهن هامون . از شکست ها ترس ها ، ناکامی ها و ... دیوارهایی در ذهنمون ساخته شده که بین خواسته ها و داشته هامون فاصله ایجاد کنه .
یه وقتایی هرچقدر هم تلاش کنی نتیجه ای نداره چون با تلاش فیزیکی نمیشه دیوارهای درون خودت رو خراب کنی. دیوار توی ذهنت تعیین کنندست. همون دیواری که مرز ثروت و ... رو توش ثبت کردی و اطرافش رو دیوار کشیدی . اون مرز ثروت یا ... حفظ میشه . به جای 7 ساعت 10 ساعت کارکنی هم تغییری نمی کنه . اون درآمدی که بابت تلاش بیشتربدست آوردی صرف خرابی اتومبیل یا کلی برنامه های غیر قابل پیش بینی میشه . اون کارایی که انجام دادی واسه رسیدن به کسی که بهش علاقه داری بی فایدست چون تو بدون اون بودن رو زندگی کردی و این زندگی رو تو ذهنت به دیوار بدل کردی .دیواری که حس و حال الانت رو حفظ میکنه . حس و حال نداشتن .
برای داشتن باید حس و حال داشتن رو زندگی کنی . حس برنده بودن . اندیشه های پیروزی ...
نمی دونم این چیز ها تا چه اندازه درسته . بعضی اتفاق ها خارج از تصور ماست . امروز با خودم فکر کردم که مگه درون ذهن من چه اندازه داغون بوده که چنین خبری رو شنیدم . می خوام این داستان تموم بشه پس دعا می کنم .
راستش این اتفاق رو چیدمان خدا می دونم اما اینکه من رو درگیر خودش کرده رو ربط می دم به دیوار های درون . فقط ای کاش بفهمم که تقصیری ندارم
خدا خودش درست کنه ...
خدا خودش رحم کنه ...
پی نوشت : سوال ؟ این دیوارها رو چطور خراب می کنید ؟